Zachte wanhoop en heel veel lol

Een week na ons bezoekje aan de notaris hebben we een stevige rit in een emotionele achtbaan gemaakt.

Komt het zaagwerk ooit af? Wordt de buurman niet helemaal gek van al het kapwerk in en rond zijn tuin? Komt die stacaravan weer uit de modder met zijn miniwieltjes? Gaat die container voor onze boedel wel goed gelost worden? Komt die hoop aarde op tijd weg? Gaan we ons echt thuis voelen in die koude, kille, scheefhangende stacaravan? Gaan we eind van deze week stroom en water krijgen of vertrekt de aannemer die deze klus komt doen bij de aanblik van de chaos op ons landje. Krijgen we ooit alle spullen van de Meerbeek op tijd in de container?

Maar ook : de spontaan gebakken appeltaart van onze overbuurvrouw (van de goudreinetten van onze goeie ouwe appelboom van de Meerbeek). Onze nieuwe buurvrouw die zich ontfermt over Door en Kee en later helpt takken sjouwen. De hulp van de bomenman die 40 elzen-stammetjes wegfreest en blij blijft. Het uitzicht dat we gekregen hebben langs de bouwval. De collega die komt helpen poetsen. Onze zoon en schoondochter die Haarlem en omstreken afrijden voor een 1.40 bed. De stacaravan die toch echt op zijn plek gekomen is. De boedelcontainer die er geweldig goed uitziet. En de wc die echt aangesloten is op het riool na wat gekruip in de modder. Onze eerste avondmaal in ons voorlopige huis met een pracht van een wolkenlucht op de achtergrond.

Woensdag komt hopelijk de aannemer ons aansluiten op warmte en water. Nog 2 nachtjes slapen.